| Data
|
Wydarzenie
|
Opis
|
| 570 AD
|
Narodziny Mahometa
|
Muhammad ibn ‘Abdullah rodzi się w "roku Słonia". Jego ojciec, ‘Abdu’llah ibn ‘Abdu’l-Muttalib, zmarł przed jego narodzinami, a jego marka Amina bint Wahb szybko oddaje go pod opiekę mamki o imieniu Halima.
|
| 575 AD
|
Powrót do matki
|
Przekonana, że młody Mahomet jest opętany przez demona, Halima oddaje go matce.[1]
|
| 577 AD
|
Śmierć marki
|
Po jej śmierci, Mahometa bierze pod opiekę jego dziadek, Abd al-Muttalib. Z kolei po jego śmierci, Mahometem opiekuje się jego stryj, Abu Talib.
|
| 595 AD
|
Małżeństwo z Chadidżą
|
Mahomet poślubia swą bogatą, dwukrotnie rozwiedzioną daleką kuzynkę, Chadżidżę, która później stanie się jego pierwszą uczennicą. W tym czasie ma ona już dwóch synów i córkę z poprzednich małżeństw i jej związek z niewiele znaczącym Mahometem wywołuje kontrowersje i doprowadza niemalże do rozlewu krwi.[2] (więcej na ten temat)
|
| 610 AD
|
Pierwsze "objawienie".
|
Mahomet, jak twierdzi, zostaje po raz pierwszy odwiedzony przez pozaziemską istotę. Później zidentyfikuje to jako objawienie od Allacha przekazane przez anioła Dżibrila. Pierwotnie myśli jednak, że może być opętany przez demona i próbuje popełnić samobójstwo, przed czym powstrzymuje go anioł..[3]
|
| 613 AD
|
Publiczne nauczanie islamu
|
Mahomet zaczyna publicznie nauczać islamu w Mekce. Jego nauki przyjmowane są sceptycznie i jest on oskarżany o przywłaszczanie sobie "baśni przodków".[4] Jednym z najzacieklejszych krytyków Mahometa jest jego własny wój Abu Lahab, który zostaje przeklęty w imię Koranu.[5] Mieszkańcy Mekki proszą o cuda, ale Mahomet nie daje im żadnego. (więcej na ten temat)
|
| 615 AD
|
Zatargi z Kurajszytami
|
"Karygodne" ataki Mahometa[6] na rodzime pogańskie wierzenia powodują tarcia pomiędzy jego zwolennikami a plemieniem Kurajszytów. Mahomet pozwala muzułmanom opuścić Arabię i udać się do Abisynii, podczas gdy sam decyduje się zostać na miejscu i kontynuować głoszenie islamu.
|
| 619 AD
|
Śmierć Chadżidży
|
Wkrótce po śmierci jego bogatej i jedynej żony, Chadżidży, umiera też jego wój, Abu Talib. Wkrótce potem Mahomet prosi Abu Bakra o rękę jego sześcioletniej córki.
|
| 619 AD
|
Incydent z szatańskimi wersetami
|
Mahomet uznaje w objawieniu pogańskie boginie wyznawane w Mekce: Al-Lat, Al-Uzza i Manat. Wiadomość ta bardzo cieszy mieszkańców Mekki. Później, po rzekomej wizycie anioła Dżibrila, Mahomet odwołuje to, co wcześniej powiedział i twierdzi, że są to słowa Szatana. (więcej na ten temat)
|
| 620 AD
|
Rumak Burak i nocna podróż
|
Według słów Mahometa zostaje on zawieziony na grzbiecie mitycznego latającego rumaka, Buraka[7] najpierw do Jerozolimy, a potem do raju, gdzie spotyka innych proroków. W szóstym niebie widzi Mojżesza, który płacze, ponieważ w niebie więcej będzie Muzułmanów niż Żydów.[8] (więcej na ten temat)
|
| 622 AD
|
Hidżra
|
Z powodu narastających animozji pomiędzy muzułmanami a pogańskimi mieszkańcami Mekki, Mahomet wraz ze swoimi uczniami uciekają do Medyny. Emigracja (Hidżra) jest początkiem muzułmańskiego kalendarza księżycowego oraz początkiem metamorfozy Mahometa z głosiciela nowej religii w przywódcę politycznego i wojskowego.
|
| 622 AD
|
Konsumpcja małżeństwa z A'iszą.
|
Mahomet konsumuje małżeństwo z A'iszą, swą dziewięcioletnią żoną. Pierwotnie, gdy Mahomet poprosił o rękę A'iszy, jej ojciec, Abu Bakr zaprotestował.[9] (więcej na ten temat)
|
| 624 AD
|
Bitwa pod Nakhla
|
Mahomet po raz siódmy nasyła swoich ludzi na pogańską karawanę. Ten napad (pierwszy udany) jest początkiem przemocy w imię islamu. Napad miał miejsce w jednym z czterech miesięcy, gdy walka jest zakazana. W jego wyniku przywódca karawany zostaje zabity, a dwóch jej członków wziętych do niewoli.
|
| 624 AD
|
Bitwa pod Badr
|
W konsekwencji powtarzających się napadów na karawany, mieszkańcy Mekki wysyłają kolejną, tym razem silnie uzbrojoną karawanę. Pomimo znacznej przewagi przeciwnika, muzułmanie pokonują broniące karawany siły. Zabijają co najmniej siedemdziesiąt osób i biorą do niewoli dla okupu drugie tyle.[10] Wśród jeńców jest Al Nadir, poeta i gawędziarz, który szydził z Mahometa. Ali ucina głowę Al Nadira na rozkaz Mahometa.[11] Mahomet każe również wrzucić dwudziestu czterech jeńców do studni w Badr. [12]
|
| 624 AD
|
Wygnanie żydowskiego klanu Kajnuka
|
Łamiąc wcześniejsze porozumienie, muzułmanie pod wodzą Mahometa rozpoczynają oblężenie klanu Kajnuka. Mahomet początkowo chce zgładzić wszystkich mężczyzn,[13] jednak po wysłuchaniu próśb Abdullaha bin Ubaja Mahomet konfiskuje ich mienie i skazuje na wygnianie z Medyny.
|
| 625 AD
|
Bitwa pod Uhud
|
Drugie starcie pomiędzy mieszkańcami Mekki (pod wodzą Abu Sufjana) i muzułmanami. Tym razem, ponieważ muzułmanie skupiają się raczej na ocaleniu łupu niż zwycięstwie,[14] zostają oni pobici przez pogańskich mieszkańców Mekki, a sam Mahomet jest raniony przez Chalida ibn al-Walida.
|
| 625 AD
|
Oblężenie i wypędzenie żydowskiego klanu Nadir
|
Muzułmańskie oblężenie Żydów z klanu Nadir trwa dwa tygodnie. Po tym czasie oblężeni poddają. się. Mahomet konfiskuje ich broń i skazuje ich na wygnanie z Medyny.
|
| 627 AD
|
Bitwa pod Medyną
|
W istocie jest to dwutygodniowe oblężenie. Słysząc o sile nadciągającej z Mekki armii, kompan Mahometa, Pers Salman radzi mu, by wykopać fosę na północ od Medyny. Ma ona powstrzymać wrogich mieszkańców Mekki przed wkroczeniem na muzułmańskie terytorium. Nieprzygotowana na prowadzenie oblężenia, mekkańska armia wycofuje się po dwóch tygodniach.
|
| 627 AD
|
Ludobójstwo na Żydach z plemienia Banu Kurajza
|
Po bitwie pod Medyną Mahomet oskarża Żydów z plemienia Banu Kurajza o zdradę. Kobiety i dzieci, które nie osiągnęły dojrzałości brane są do niewoli, by zostać wymienione na targu na konie i broń.[15] Wszyscy dojrzali mężczyźni są skróceni o głowę na rozkaz Mahometa.[16] (więcej na ten temat)
|
| 628 AD
|
Porozumienie w Hudajbijja
|
Mahomet i jego ludzie usiłują udać się na pielgrzymkę do Mekki. Ich siły spotykają się przed wejściem do miasta z poganami. Mahomet i pogańscy mieszkańcy Mekki zawierają porozumienie w Hudajbijja. Jest to dziesięcioletni rozejm.
|
| 628 AD
|
Podbój Chajbaru
|
Muzułmanie pod wodzą Mahometa otaczają oazę Chajbar. Bojownicy z oazy zostają zabici, a kobiety i dzieci zostają uznani za łup. Żydowski przywódca, Kinana, jest torturowany i skrócony o głowę, a młoda wdowa po nim, Safija, wzięta osobiście przez Mahometa. (więcej na ten temat)
|
| 628 AD
|
Otrucie w Chajbarze
|
Zaraz po podbiciu Chajbaru przez muzułmanów Żydówka o imieniu Zaynab bint al-Harith podaje Mahometowi i jego ludziom zatrutą jagnięcinę. W wyniku tego Mahomet choruje. Następnie przesłuchuje ją[17] i każe ją zgładzić.[18]
|
| 630 AD
|
Podbój Mekki
|
Muzułmanie zdobywają Mekkę. Mahomet jedzie na wielbłądzie do Kaaby, następnie zaczyna recytować wersy z Koranu, podczas gdy jego ludzie usuwają i niszczą wszystko, co mogą uznać za bałwochwalstwo. Jest to pierwsze z niemuzułmańskich miejsc siłą zmienionych na meczet. (więcej na ten temat)
|
| 630 AD
|
Mahomet rządzi Arabią
|
Muzułmanie wygrywają bitwę pod Hunajn stoczoną przeciw beduińskiemu plemieniu Hawazin i podbijają At-Ta’if. Biorą tam w niewolę 6000 kobiet i dzieci. Ich łupem pada również 24000 wielbłądów. Mahomet jest teraz władcą Arabii.
|
| 631 AD
|
Wszyscy Arabowie podporządkowują się islamowi.
|
Mahomet wysyła Chalida ibn al-Walida (po konwersji już muzułmanina) i innych wojowników do pozostałych arabskich i niemuzułmańskich plemion by zmusić ich do przejścia na islam.[19]
|
| 631 AD
|
Bitwa pod Tabuk
|
Ta wyprawa jest pierwszym poważnym aktem agresji muzułmanów przeciw chrześcijanom. Dwie trzecie światowej populacji chrześcijan zostaną podbite, nim dojdzie do znacznie opóźnionej odpowiedzi w postaci krucjat. Zanim Mahomet dociera do Tabuk, siły bizantyjskie wycofują się stamtąd. Lokalni przywódcy chrześcijańscy zostają zmuszeni do płacenia dżizji i poddania się islamskim rządom.
|
| 632 AD
|
Pożegnalna pielgrzymka
|
Po ukończeniu pielgrzymki, Mahomet wygłasza swe słynne kazanie, które prowadzi do rozpoczęcia walki z chrześcijaństwem i zoroastrianizmem. (więcej na ten temat)
|
| 632 AD
|
Śmierć Mahometa
|
Ostatnie dni Mahomet spędza z A'iszą w jej domu, skąd nadal wydaje rozkazy i przeklina chrześcijan i Żydów.[20][21] Osuwając się na jej pierś[22] umiera ósmego lipca. Ali (zięć i kuzyn Mahometa) ogłasza, że po śmierci Mahometa jego penis znajdował się we wzwodzie.[23] (więcej na ten temat)
|