WikiIslam:Sandbox/Życie mahometa - chronologia: Difference between revisions

Zatargi z Kurajszytami "Karygodne" ataki Mahometa [6] na rodzime pogańskie wierzenia powoduje tarcia pomiędzy jego zwolennikami a plemieniem Kurajszytów. Mahomet pozwala muzułmanom opuścić Arabię i udać się do Abisynii, podczas gdy sam decyduje się zostać i kontynuować głoszenie islamu. 619 AD Śmierć Chadżidży Wkrótce po śmierci jego bogatej i jedynej żony, Chadżidży, umiera wój, Abu Talib. Wkrótce potem Mahomet prosi Abu Bakra o rękę jego sześcioletniej córki. 619 AD Incydent z szatańskimi wersetami Mahomet uznaje w objawieniu pogańskie boginie wyznawane w Mekce: Al-Lat, Al-Uzza i Manat. Wiadomość ta bardzo cieszy mieszkańców Mekki. Później, po rzekomej wizycie anioła Dżibrila, Mahomet odwołuje to, co wcześniej powiedział i twierdzi, że są to słowa Szatana. (więcej na ten temat) 620 AD Rumak Burak i nocna podróż Według słów Mahometa został on zawieziony na grzbiecie mitycznego latającego rumaka, Buraka [7] najpierw do Jerozolimy, a potem do raju, gdzie spotkał innych proroków. W szóstym niebie spotyka on Mojżesza, który płacze, ponieważ w niebie więcej będzie Muzułmanów niż Żydów.[8] (czytaj więcej) 622 AD Hidżra Z powodu narastających animozji pomiędzy muzułmanami a pogańskimi mieszkańcami Mekki, Mahomet wraz ze swoimi uczniami uciekają do Medyny. Emigracja (Hidżra) jest początkiem muzułmańskiego kalendarza księżycowego oraz początkiem metamorfozy Mahometa z głosiciela nowej religii w przywódcę politycznego i wojskowego. 622 AD Konsumpcja małżeństwa z A'iszą. Mahomet konsumuje swpke małżeństwo z A'iszą, swą dziewięcioletnią żoną. Pierwotnie, gdy Mahomet poprosił o rękę A'iszy, jej ojciec, Abu Bakr zaprotestował.[9] (czytaj więcej) 624 AD Bitwa pod Nakhla Mahomet po raz siódmy nasyła swoich ludzi na pogańską karawanę. Ten napad (pierwszy udany) jest początkiem przemocy w imię islamu. Napad miał miejsce w jednym z czterech miesięcy, gdy walka jest zakazana. W jego wyniku przywódca karawany zostaje zabity, a dwóch jej członków wzięto do niewoli. 624 AD Bitwa pod Badr W konsekwencji powtarzających się napadów na karawany, mieszkańcy Mekki wysyłają kolejną, tym razem silnie uzbrojoną karawanę. Pomimo znacznej przewagi przeciwnika, muzułmanie pokonują broniące karawany siły. Zabijają co najmniej siedemdziesiąt osób i biorą do niewoli dla okupu drugie tyle. Wśród jeńców jest Al Nadir, poeta i gawędziarz, który szydził z Mahometa. Ali ucina głowę Al Nadira na rozkaz Mahometa. Mahomet każe również wrzucić dwudziestu czterech jeńców do studni w Badr. 624 AD Wygnanie żydowskiego klanu Kajnuka Łamiąc wcześniejsze porozumienie, muzułmanie pod wodzą Mahometa rozpoczynają oblężenie klanu Kajnuka. Mahomet początkowo chce zgładzić wszystkich mężczyzn, . Jednakże po wysłuchaniu próśb Abdullaha bin Ubaja Mahomet skonfiskował ich mienie i wygnał ich z Medyny. 625 AD Bitwa pod Uhud Drugie starcie pomiędzy mieszkańcami Mekki (pod wodzą Abu Sufjana) i muzułmanami. Tym razem, ponieważ muzułmanie skupili się raczej na ocaleniu łupu niż zwycięstwie, zostali oni pobici przez pogańskich mieszkańców Mekki, a sam Mahomet zostaje raniony przez Chalida ibn al-Walida. 625 AD Oblężenie i wypędzenie żydowskiego klanu Nadir Muzułmańskie oblężenie Żydów z klanu Nadir trwa dwa tygodnie. Po tym czasie oblężeni poddają. się. Mahomet konfiskuje ich broń i skazuje ich na wygnanie z Medyny. 627 AD Bitwa pod Medyną Nie była to bitwa, lecz raczej dwutygodniowe oblężenie. Słysząc o sile nadciągającej z Mekki armii, kompan Mahometa, Pers Salman radzi mu, by wykopać fosę na północ od Medyny. Ma ona powstrzymać wrogich mieszkańców Mekki przed wkroczeniem na muzułmańskie terytorium. Nieprzygotowana na oblężenie, mekkańska armia wycofuje się po dwóch tygodniach. 627 AD Ludobójstwo na Żydach z plemienia Banu Kurajza Po bitwie pod Medyną Mahomet oskarża Żydów z plemienia Banu Kurajza o zdradę. Kobiety i dzieci, które nie osiągnęły dojrzałości brane są do niewoli, by zostać wymienione na targu na konie i broń. Wszyscy dojrzali mężczyźni są skróceni o głowę na rozkaz Mahometa. 628 AD Porozumienie w Hudajbijja Mahomet i jego ludzie usiłują udać się na pielgrzymkę do Mekki. Ich siły spotykają się przed wejściem do miasta z poganami. Mahomet i pogańscy mieszkańcy Mekki zawierają porozumienie w Hudajbijja. Jest to dziesięcioletni rozejm. 628 AD Podbój Chajbaru Muzułmanie pod wodzą Mahometa otaczają oazę Chajbar. Bojownicy z oazy zostają zabici, a kobiety i dzieci zostają uznani za łup. Żydowski przywódca, Kinana, jest torturowany i skrócony o głowę, a młoda wdowa po nim, Safija, wzięta osobiście przez Mahometa. (więcej na ten temat) 628 AD Otrucie w Chajbarze Zaraz po podbiciu Chajbaru przez muzułmanów pewna Żydówka imieniem Zaynab bint al-Harith podaje Mahometowi i jego ludziom zatrutą jagnięcinę. W wyniku tego Mahomet choruje. Następnie przesłuchuje ją i każe ją zgładzić. 630 AD Podbój Mekki Muzułmanie zdobywają Mekkę. Mahomet jedzie na wielbłądzie do Kaaby, następnie zaczyna recytować wersy z Koranu, podczas gdy jego ludzie usuwają i niszczą wszystko, co mogą uznać za bałwochwalcze. Jest to pierwsze z niemuzułmańskich miejsc siłą zmienionych na meczet. (więcej na ten temat) 630 AD Mahomet rządzi Arabią Muzułmanie wygrywają bitwę pod Hunajn stoczoną przeciw beduińskiemu plemieniu Hawazin i podbijają At-Ta’if. Biorą tam w niewolę 6000 kobiet i dzieci. Ich łupem pada również 24000 wielbłądów. Mahomet jest teraz władcą Arabii. 631 AD Wszyscy Arabowie podporządkowują się islamowi. Mahomet wysyła Chalida ibn al-Walida (po konwersji już muzułmanina) i innych wojowników do pozostałych arabskich i niemuzułmańskich plemion by zmusić ich do przejścia na islam. 631 AD Bitwa pod Tabuk Ta wyprawa jest pierwszym poważnym aktem agresji muzułmanów przeciw chrześcijanom. Dwie trzecie światowej populacji chrześcijan zostaną podbite, nim dojdzie do znacznie opóźnionej odpowiedzi w postaci krucjat. Zanim Mahomet dociera do Tabuk, siły bizantyjskie wycofują się stamtąd. Lokalni przywódcy chrześcijańscy zostają zmuszeni do płacenia dżizji i poddania się islamskim rządom. 632 AD Pożegnalna pielgrzymka Po ukończeniu pielgrzymki, Mahomet wygłasza swe słynne kazanie, które prowadzi do rozpoczęcia walki z chrześcijaństwem i zoroastrianizmem. (więcej na ten temat) 632 AD Śmierć Mahometa Ostatnie dni Mahomet spędza z A'iszą w jej domu, skąd nadal wydaje on rozkazy i przeklina chrześcijan i Żydów. Osuwając się na jej pierś umiera ósmego lipca. Ali (zięć i kuzyn Mahometa) ogłasza, że po śmierci Mahometa jego penis znajdował się we wzwodzie.